Niepokój

Zagłębiam się w historię przedstawioną w Heavy Rain, coraz bardziej. Przygnębiająca i niepokojąca ona jest. Jako ojcu 6+ letniego chłopca, odczucia płynące z gry zwiększają mi się z 5 razy. Spoilować nie chcę, ale, na relaks w tej grze nie liczcie. Chyba, że ktoś umie odprężyć się przy "Milczeniu owiec" lub podobnym filmie ;-)

Historia wciąga, jak Twin Peaks. Czy inna autostrada lub mullholland drive. Podobno, giera ma 18 ścieżek i 5 różnych zakończeń. Narazie, dawkować sobie ją będę, jak dobrą książkę. Choć nie jest ona na każdy wieczór - teraz, jak leje, doznania z wylewającego się przygnębienia z ekranu można sobie zwiększyć. No i ... grać na słuchawkach.

Początkowo, grałem razem z żoną - tj. ja grałem, a ona próbowała coś czytać, ale ilekroć na nią zerkałem, to była wpatrzona w ekran. Ale przy kolejnej sesji - stwierdziła, że nie, dziękuje, bo zbyt smutne. Stąd przesiadka na słuchawki.

Lokalizacja - rewelacyjny dubbing, nie ma żadnej ściemy z "wypłaszczonymi" przekleństwami. Soczysta "kurwa" też się pojawia, jak to w życiu.

Widziałem na PSN Store, że jest już DLC z nową historią, a podobno mają być kolejne! W sumie, sam się sobie dziwię, bo nawet nie czekałem na tę grę cały hype zlałem, a grę zdobyłem przypadkiem.

Taki sposób rozgrywki, w sumie mocno liniowy, z interakcją na poziomie gier przygodowych point & click + QTE, chyba jest dobre, dla zabieganych, dorosłych osób, które nie mają tych kilkudziesięciu godzin na rozegranie gry (np. rpg).

O oprawie wizualnej nic nie powiem - bo zapiera dech w piersi. Wreszcie, sensownie prowadzona kamera, wreszcie sensownie wyglądające ruchy postaci, mimika twarzy oraz "mikroruchy" gałek ocznych (szczególnie, można podziwiać przy animacjach w czasie "zmian postaci").

Origami stoi na półce.

A za oknem ulewa.