Fallout - jak to się zaczęło

- Wojna. Wojna nigdy się nie zmienia - powiedział chłop w jednej z wiosek w Wiedźmin 3 Dziki Gon.
- Sam się nie zmieniasz, leniu śmierdzący jeden! Do roboty byś się jakiejś wziął, a nie bajdurzysz od rana! - odkrzyknęła chłopka biorąc się pod boki.

Na taką scenę natknąłem się grając, tuż przed tym zanim ogłoszono Fallout 4. Best timing! :)

Fallout

Zaczęło się w 1997 roku, jesienią. Przywiozłem Fallouta na CD'ku, do domu bo ktoś mi na studiach to polecił. I wsiąkłem. Brat również. Wręcz biliśmy się o to, kto będzie grał i jak długo. Potrafiliśmy rozmawiać o tej grze, o jej misjach, odkrytych ciekawostkach i easter egg'ach godzinami. Pamiętam, że grę przechodziłem kilkukrotnie - najbardziej podobało mi się, gdy zamiast w prawo, w kierunku Vault 15, polazłem w lewo, wprost na pustynie. Miałem gdzieś to, że jestem cienki bolek, że byle rad-scorpion mnie pojedzie jak burą sukę. Próbowałem parę razy, zawsze save/reload i w pewnym momencie natrafiłem na rozbity spodek UFO.

To było niesamowite! Raz, że fajny bajer mi się trafił, dwa - w środku znalazłem zdjęcie Elvisa i co ważniejsze - alien plasma gun. O małym zasięgu, ale za to jak przywalił, to mało kto się oparł temu czemuś. Spopielenie praktycznie w każdym przypadku (choć nie dam głowy, że mimo tego deathclaw nadal wymagał zachodu). I best of all: Bractwo Stali. Pamiętam, gdy napotkałem ich posterunek po raz pierwszy, zawsze chciałem do nich przystąpić, mieć tę cholerną zbroję energetyczną!

Fallout 2

W apogeum fascynacji F1, pojawiła się druga część. Obszerniejsza, lepsza graficznie, ciekawsza i bardziej wymagająca! Miodna w każdym calu. Tę również przechodziłem parę razy - ale już nie tak często, jak jedynkę. Powód? Gra była mega obszerna! Po prostu nie dało rady :) Easter eggi powalały. Cafe of Broken Dreams było moim ulubionym, szczególnie narzekania tych postaci, które nie załapały się na bycie bohaterem Vault-13.

Chociaż muszę przyznać, że nic nie przebije gadających krów :)

Fallout 2 na długo ukształtował obraz prawdziwego rpg'a z krwi i kości - z wielopiętrowymi questami, z alternatywnymi ścieżkami, z kombinowaniem jak przeżyć, jak zdobyć lepszą broń i gdzie znaleźć niespodzianki. Kolejną taką grą było Arcanum: Przypowieść o Maszynie i Magyi, ale o niej już trochę popisałem tu. Nic dziwnego, wszak gra zrobiona przez ludzi za odpowiedzialnych za Fallout 2 (o czym dają o sobie znać paroma rzeczami jak np. rekonstrukcja dwugłowej krowy, której szkielet znaleziono gdzieś na terenie starożytnych ruin daleko na pustyni czy też "sejf" mający kilkanaście tysięcy lat, którego żaden kasiarz czy mag z Tarantu nie potrafili otworzyć, a jako żywo przypominający szafy pancerne z F2 ^_^).  Dobra, dość o tem, stare izometryczne gry może były fajne... kiedyś (powód pierwszy, dla którego nie obeszło mnie Wasteland 2).

Aaaa... i jeszcze było Fallout Tactics: Brotherhood of Steel. Kupiłem to sobie na PC, mimo, że nie przepadałem za taktycznymi grami. W zasadzie kupiłem - bo były dołączone oryginały F1 i F2! W FT pograłem dosłownie dwie misje i następnie zainstalowałem F2. Oj, znów leciały dziesiątki godzin (i żona się wkurzała ;-)).

Fallout 3

Wiadmość o Fallout 3 i to na Playstation 3 (a byłem wówczas świeżym posiadaczem tejże) wywołała mega szybkie bicie serca. Wprost doczekać się nie mogłem! Zamówiłem wersję angielskojęzyczną (i bardzo dobrze, bo wersja PL była zwalona okrutnie) i rzuciłem się w wir przygód.

W tę grę grałem paroma postaciami, i nawet skończyłem. Tak, "nawet". Cóż, w czasach, gdy czas to pieniądz sukcesem dla mnie było wogóle skończyć grę (o czym niejednokrotnie tu piszę), to i Falloutowi się dostało. Nie przejąłem się zbytnio widokiem FPP - podobał mi się. Aczkolwiek pamiętam, że ludzie strasznie narzekali na to, że F3 nie jest nowocześniejszym F2. Z perspektywy czasu, uważam, że dobrze się stało - nowy silnik, lepsze możliwości. Fakt, grafika nie była najlepszych lotów (w dobie Killzone 2...), ale grę trzymało to, że był to Fallout! Zwariowana wizja post-apo dziejąca się w przyszłości, przyszłości, która wyewoluowała z sci-fi lat pięćdziesiątych. Były bugi, było za ciemno, za mrocznie, ale był klimat. Świetna muzyka w radiu, super misje i niestety masa niewykorzystanego potencjału. I... trochę nudy (choć to raczej wina wieku autora, że się szybko nudzi ;)). Żałuję w sumie, że grę sprzedałem i nie zająłem się DLC - 5 dodatków, podobno fajne. Gigantycznym plusem gry było Bractwo Stali - wreszcie można było poszaleć w power-armorze! I dowiedzieć się skąd to wszystko się wzięło...

New Vegas

Fallout New Vegas początkowo zignorowałem, bo nie wydawał mi się szczególnie atrakcyjnym - ot, takie większe DLC. A poza tym, śmierdział...Vegas i całą tą otoczką hazardową, która mnie najbardziej wkurzała w Fallout 2 (New Reno). Nie lubię takich klimatów i już. No i chyba w czasach premiery FNV miałem ciekawsze zajęcia ;) Dość powiedzieć, że FNV wpadło w me łapki już po Skyrim i niestety - niedoróbki silnika było widać. W samą grę pograłem, ale nigdy nieukończyłem. Strasznie wkurzała mnie muza w grze oraz... paleta kolorów. Tak, F3 był za mroczny, za to FNV był zbyt cukierkowy! Raz, kolory bezlitośnie obnażały braki silnika graficznego, dwa - nie pasowało mi to czyste niebo do post-apo (nuklearnego przecież). No nic, gry się pozbyłem, i raczej już nie skończę. Trochę żałuję, muszę przyznać. Obie gry były mocno "przegadane", miały tony książek, tekstów, ukrytych plików, niespodzianek oraz rysowały pełny i spójny świat.

 Fallout 4

Dlatego też, nie mogę się doczekać Fallouta 4!!! Wiem, to co pokazano niedawno nie zachwyca pod względem graficznym, a na portalach już wylało się morze hate'u i jadu pod adresem Bethesdy i Obsidian, obecenej generacji konsol i producentów gier wogóle. Szczerze mówiąc, obeszło mnie to zupełnie. Bo ja chcę Fallouta! Choć zważywszy na Wieśka, mogli by go wydać w przyszłym roku... najwcześniej ;)

A Wy co sądzicie o F4 i o serii wogóle? Wszak będa jeszcze Wasteland 2 na konsole i The Division od Ubisoftu - może to na te gry czekacie?

Kończę, bo zaraz zgaśnie światło w moim schronie...